ความรักของเด็กน้อยที่แสนมั่นคง

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีผู้อ่านทุกคนนะคะ...????นิยายของเราก็ไม่มีอะไรมากแต่อยากให้ทุกคนได้อ่านเพราะมันคือเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงๆกับชีวิตเราเอง  เอาหล่ะเราก็มาเริ่มเข้าเรื่องกันเล๊ยยยยย

ณ.โรงเรียนประถมแห่งหนึ่งในชนบทเป็นโรงเรียนประจำหมู่บ้านเป็นโรงเรียนที่เงียบสงบและนักเรียนน้อยมากแต่โรงเรียนแห่งนี้มีการพัฒนาอยู่ตลอดและเช่นเดียวกันที่โรงเรียนแห่งนี้เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวต่อไปนี้....

ที่โรงเรียนแห่งนี้มีนักเรียนหญิงตัวน้อยๆคนหนึ่งชื่ออ้อซึ่งเธอกำลังศึกษาอยู่ชั้นป.4 และในโรงเรียนแห่งนั้นก็มีคุณครูอยู่ 4 ท่านซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีคุณครูที่อ้อนั้นแอบปลื้มอยู่อ้อจะเขินและใจเต้นแรงทุกทีที่ได้คุยและใกล้คุณครู...

วันหนึ่งครูเรียกอ้อและเพื่อนสนิทของอ้อมาแล้วบอกว่าให้ไปแข่งขันอ่านร้อยกลองโดยที่ให้เพื่อนสนิทของอ้อไปแข่งและให้อ้อไปเป็นเพื่อนเพื่อนด้วย อ้อก็ไปค่ะและระหว่างทางที่ไปนั้นมีครูที่อ้อแอบปลื้มและผู้อำนวยการโรงเรียนไปด้วยระหว่างทางไปนั้นอ้อได้นั้งติดกับครูที่อ้อแอบปลื้มพอเลี้ยวเข้าทางโค้งตัวของอ้อนั่นเอนไปตามโค้งครูจึงจับตัวอ้อไว้แลวมองตาถามว่าเจ็บไหว?? อ้อได้แต่ตลึงและตอบว่า "ไม่ค่ะ" และเหตุการณ์ในวันนั้นก็ผ่านไปจนอ้อได้เลื่อนชั้นขึ้นมาป.5 วันนั้นเป็นอาทิตย์สุดท้ายของการเรียนอ้อได้เล่นพ่อแม่ลูกกับเพื่อนแล้วถึงฉากที่จะต้องแต่งงานอ้อจึงวิ่งลงไปที่ห้องด้านล่างอาคารเพื่อที่จะไปยืมแหวนของรุ่นน้องแต่รุ่นน้องกลับบอกว่าไม่ให้ยืมอ้อเลยกำลังจะเดินออกมา ครูเลยเรียกถามว่าอ้อ...!! จะเอาแกวนไปทำอะไร? อ้อเลยตอบไปว่า"อ้อเปล่าค่ะแค่เล่นพอแม่ลูกกันพอดีถึงฉากต้องแต่งงาน"ครูมองหน้าและจ้องตาอ้อพร้อมกับพูดว่า"เดินมาหาครูสิเอาแหนวครูไดม้ย"พร้อมกับส่งสายตาหวานให้อ้อ ตอนนั้นอ้อทำตัวไม่ถูกได้แต่ยืนเกรง แล้วครูก็ถอดแหวนทองที่มือครูออกมาเพื่อมาสวมให้กับอ้อแต่สวมได้ครึงนิ้วอ้อก็ดึงมือออกครูเลยถามว่าทำไมหล่ะพร้อมกับยิ้มและมีเสียงรุ่นน้องในห้องตบมือและกรี้ดให้อ้อเขินหนักมากจึงรีบวิ่งกลับห้องเรียนของตัวเองไปจากวันนั้นมาอ้อกับครูก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆจนถึงวันที่อ้อจบป.6และขึ้นชั้นม.1ที่โรงเรียนใกล้บ้านอ้อและครูก็ไม่ค่อยได้เจอและคุยกันอีกเลยอ้อก็ได้แต่แอบมองบ้านของครูที่อยู่ใกล้ๆบ้านของอ้ออยู่ทุกวันแต่ครูก็ไม่ค่อยได้กลับสักเท่าไหร่หรอกเพราะส่วนมากทุกวันศุกร์ถึงอาทิตย์ครูจะกลับบ้านภรรยาที่อยู่อีกจังหวัดหนึ่งอ่อ...ลืมบอกไปค่ะว่าครูแต่งงานมีครอบครัวแล้วและอีกอย่างอ้อและครูห่างกัน41ปี555เพื่อนคงตกใจแต่ไปเข้าเรื่องกันต่อดีกว่าค่ะนั้นแหละจากนั้นอ้อก็ไม่ได้ติดต่อและคุยกับครูซักเท่าไหร่นักส่วนมากจะเจอกันที่งานต่างๆสะมากกว่าเพราะอ้อชอบถูกเลือกให้เป็นตัวแทนของโรงเรียนและเป็นนางรำของโรงเรียนเลยได้ออกงานบ่อยมากนั้นก็เป็นโอกาสอันดีที่อ้อจะได้เจอกับครู...จนอ้ออยู่ม.4อยู่มาวันหนึ่งครูก็ได้สมัครfacebookและมาคุยกับอ้อ ตอนแรกอ้อก็ตกใจแต่ก็ดีใจที่ครูยังไม่ลืมอ้อจากนั้นอ้อและครูก็คุยกนจนสนิทถึงขั้นเรียกว่าแหนเลยก็ได้แต่เราก็ไม่ได่บอกว่าเราเป็นแฟนกันอ้อก็ยังคงเรียกเขาว่าครูแต่ครูเขาขอเรียกอ้อว่าที่รักตอนแรกอ้อก็ไม่ยอมแต่เพราะใจที่รักครูอ้อเลยบอกไปว่าก็แล้วแต่ครูเถอะค่ะจนวันหนึ่งอ้ออยู่ม.5ครูจะไปงานศพใครสักคนซึ่งมันผ่านหน้าโรงเรียนอ้อครูเขาเลยทักมาบอกวาวันนี้จะไปงานศพผ่านโรงเรียนอ้อด้วยนะอ้อเลยพูดแหย่เลยว่าพอดีเลยมาเลี้ยงไอติมอ้อหน่อ555

ครูเขาเลยบอกว่าได้สิมารอที่หน้าโรงเรียนนะเดี๋ยวเอาตังไปให้อ้อก็ปฏิเสธและบอกว่าล้อเล่นเขาก็บอกว่าไม่เป็นไรออกมาเร็ว ..อ้อก็คิดสักพักแล้วเดินออกไปเขาก็ขี่รถมาจอดที่หน้าโรงเรียนพร้อมกับยืานเงินให้500แล้วบอกว่าอ่ะเอาไปซื้อไอติมเร็วอ้อยิ้มแบบเกรงใจสุดๆ  ครูเลยบอกว่า"ถ้าไม่รักเขาไม่ให้นะ" อ้อเลยหยิบพร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณ  ครูก็บอกว่า"ไปละนะคิดถึงนะ" อ้อก็ได้แต่ยิ้มแบบงงๆ หลังจากนั้นครูก็โทรหาอ้อทุกคืนและจันทร์ถึงพฤหัสตอนเย็นๆอ้อก็จะไปหาครูที่โรงเรียนทุกวันตอนช่วงนั้นทั้งสองคนมีความสุขมากจนลืมไปว่าทั้งสองอายุห่างกันเท่าไหร่ แต่ก็มาช่วงเย็นของวันพฤหัสอ้อได้เข้าไปหาครูที่โรงเรียนเช่นเคยแต่ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมพอไปถึงอ้อบอกว่าน้ำมันติดมืออ้อครูบอกขอดมหนอยอ้อก็ยื่นมือเล่นๆไปแต่ครูจับมืออ้อและดึงไปมุมมืดแล้วครูก็จูบและดมมือของอ้อตอนนั้นอ้อตกใจและกลัวจนตัวร้อนและสั่นครูเลยดึงอ้อเข้าไปโอบและกอดไว้พร้อมกับยิ้มและจับหัวแล้วบอกว่า"อ้อไม่สบายรึเปล่าทไมตัวร้อนกลับบ้านไปอย่าลืมกินยาด้วยนะ"อ้อได้แต่พยักหน้าแล้วครูก็ลบไล้แขนอ้อไปมาอ้อเลยขอตัวกลับบ้านจากวันนั้นอ้อก็ไม่เข้าไปหาครูที่โรงเรียนอีกแต่ก็ยังคุยกันปกติจนอ้อจะจบม.6 จนวันหนึ่งแม่อ้อจับได้แม่ของอ้อจึงไม่พอใจอย่างมากจึงไปบอกให้ครูเลิกยุ้งกับลูกสาวสะแต่สิ่งที่แม่ได้คำตอบกลับมาคือครูบอกว่า"ก็เด็กมันยั่วเลยกลวมตัวไปหน่อย"แม่จึงกลับบ้านและมาสอนอ้อว่าอย่าไปหลงเชื่อคารมผู้ชายแบบนั้นอ้อก็ร้องไห้และเสียใจมากกับความรักครั้งแรกของเขาที่มีให้ครูคนนั้นมาทั้ง8ปีมันเป็นความรักที่บริสุทธิ์ของเด็กกำพร้าพ่อคนหนึ่งอ้อจึงถูกสั่งห้ามและจับแยกให้ห่างจากครูคนนั้นอ้อร้องไห้เสียใจเหมือนจะตายให้ได้แต่อ้อไม่เคยให้แม่ได้เห็นน้ำตาแต่เขาซึมและเศร้าอยู่เกือบ3เดือนกว่าจะหื้นตัวได้จากวันนั้นจน3ปีผ่านไปออก็ยังไม่ลืมครูคนนั้นถึงแม้ว่าครูคนนั้นจะแค่หลอกอ้อเล่นๆก็เถอะ

"จากนั้นอ้อก็ใช้ชีวิตตัวคนเดียวและไม่ยอมมีแฟนเพราะเขายังศัทธาในรักครั้งนั้นอยู่เสมอ"

#ความรักไม่ได้อยู่ที่เงินทอง ของนอกกายหรือแม้แต่อายุ...ความรักมันคือหัวใจจิตใจและความผูกพันธ์❤